برای مقابله با ترفندهای سیستم امنیتی به منظور اختلاف افکنی
لزوم هوشیاری و پرهیز از تفرقه میان فعالان سیاسی
» سید احمد شمس
|
در این نوشته به دنبال ریشه و عوامل این عدم موفقیت نیستیم که خود مجال مفصل و جداگانه ای را برای پرداختن و دستیابی به نتیجه ی آن می طلبد ، اما آن چه که در دهه های اخیر ، میان فعالان سیاسی اجتماعی ایرانی چه در داخل و چه در خارج کشور ، شاهد آن بوده ایم ، متاسفانه صحت این ادعا را اثبات می کند .
ورود با شوق و ذوق و انگیزه ی بالا برای تاسیس یک مجموعه و بهره گیری از حد اکثر توانمندی برای راه اندازی آن و تا مدتی شروع فعالیت های آن به صورت پرشتاب و توفنده ، نکته ای است که در تمامی تشکل های تازه تاسیس ایرانی به چشم می خورد و افراد مختلف با گرایش های متفاوت ابتدا به آسانی گرد هم می آیند و جمعی را شکل می دهند اما رفته رفته این همدلی و انگیزه کمرنگ شده و آهسته آهسته تفاوت دیدگاه ها بروز نموده و گاه تبدیل به اختلاف و شکافی جدی میان اعضاء می گردد و نتیجه ی آن بعضا خروج برخی از موسسین از آن مجموعه و واگذاری امور به افراد باقیمانده ، و در اغلب موارد ، انشعاب و تشکیل مجموعه ای موازی خواهد بود.
و این سریال تکراری است که همواره در کار گروهی ایرانیان از دهه های قبل وجود داشته و کماکان ادامه دارد ، هر چند به دنبال مصداق و مثال عینی برای اثبات این مساله نیستیم اما بدون شک خوانندگان محترم این سطور ، نمونه های متعدد و فراوانی سراغ دارند که چگونه یک تشکل با حضوری پر تعداد آغاز به فعالیت نموده اما در اثنای کار چگونه و به چه شکل در ادامه فعالیت به اختلاف و انشعاب رسیده است .
اگر جنبش اعتراضی مردمی در سال ۸۸ را در اعتراض به نتایج انتخابات ریاست جمهوری ، نمونه ای از آغاز یک همدلی و مشارکت جمعی بدانیم که جمع کثیری از سلایق و گروه های مختلف سیاسی با انگیزه ی بالا وارد آن شدند و در ابتدا با کنار گذاشتن تمامی اختلافات ، سعی در رساندن پیام این اعتراض مردمی شدند ، دقیقا همان قاعده نانوشته در رابطه با سرنوشت کار گروهی ایرانیان ، در ادامه فعالیت این جنبش به وضوح قابل مشاهده است .
با آن که در این جنبش گسترده مردمی ، اصلاح طلبان داخل کشور ، اعتدال گرایان داخل کشور و حتی بخشی از اصول گرایان معتدل نیز همراهی خود را در ابتدا اعلام نمودند و علاوه بر آن اکثریت قریب به اتفاق اپوزوسیون خارج کشور ، به استثنای بخشی که بر مبارزه مسلحانه تاکید داشتند ، نیز با این جمع پرخروش و پرتعداد مردمی همراه شدند ، اما رفته رفته با گذشت چند سال از فعالیت گسترده این جنبش ، به خصوص پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۲ که بخشی از فعالان سیاسی داخل کشور بنابر ملاحظاتی از این جنبش فاصله گرفتند ، در میان سایر فعالان این جنبش نیز ، رفته رفته این همدلی جای خود را به اختلاف و اتهام زنی به یکدیگر و در نهایت کمرنگ شدن آن داد.
نقش بی بدیل سیستم امنیتی در نفوذ به این جنبش پویا و مردمی و بهره گیری از مبارزان بدلی و جا زدن آن ها در میان فعالان این جنبش به عنوان فعال اپوزوسیون در داخل و خارج از کشور ، نکته مهمی است که از ابتدای پیدایش این جنبش تا کنون ، همواره به عنوان پاشنه آشیل فعالیت های آن و هم چنین فعالیت های کلیه گروه های حامی این جریان مردمی قابل توجه بوده است.
آن چه که در ماه های اخیر شاهد آن هستیم ، این است که متاسفانه سیستم امنیتی ایران ، تلاش فراوانی به کار بسته تا با هدف قرار دادن فعالان سیاسی داخل کشور و هم چنین اپوزوسیون خارج از کشور، در ابتدا پس از نفوذ ، میان آنان اختلاف و چند دستگی ایجاد نماید و در مرحله بعد با استفاده از همان افراد نفوذی ، فعالان سیاسی را مورد هجمه و اتهام زنی قرار دهد ، و متاسفانه برخی افراد دلسوز نیز هم ناخواسته در این دامی که طراح آن سیستم امنیتی کشور بوده ، گرفتار شده و بی آن که خود بدانند همنوا با عوامل آن می شوند .
در این نوشتار هرگز قصد دفاع از هیچ شخصیت سیاسی اپوزوسیون و یا جریان سیاسی خاصی در داخل یا خارج از کشور مد نظر نیست ، که قطعا مرزبندی بسیار مشخصی میان افراد در اپوزوسیون خارج از کشور و نیز فعالان سیاسی داخل کشور وجود دارد و باید به این نکته با دقت کامل توجه داشت که هرگز نبایستی به تلافی افشاگری و مقابله با این ترفند سیستم امنیتی ( یعنی نفوذ میان فعالان سیاسی و اتهام زنی به آنان ) ، سیستم امنیتی و رسانه های دروغ پرداز وابسته به حاکمیت ، در وابسته نشان دادن افشاکنندگان این ترفند ، به جریانی خاص و خط گرفتن از بیگانگان ، تهمت هایی از این دست وارد نمایند.
اما لزوم هوشیاری فعالان سیاسی داخل و خارج از کشور امری ضروری و اجتناب ناپذیر است ، که بایستی با کاستن از اختلافات ، و دامن نزدن به ریشه های چند دستگی و انشعاب ، تاملی در انگیزه کسانی که هر روز یکی از فعالان سیاسی داخل یا خارج از کشور را مورد هجمه قرار داده و با اتهامات گوناگون سعی در تخریب او دارند ، بنمایند .
به راستی چه دلیلی دارد در شرایطی که حاکمیت کشور هیچ گوش شنوایی در برابر اعتراض های به حق مردمی و مطالبات اکثریت جامعه ندارد ، و انسداد سیاسی به عنوان یکی از معضلات جدی و واقعیات عینی کشور ، اصل مردم سالاری و دموکراسی در میهن عزیزمان را نشانه رفته و یکه سالاری و استبداد جایگزین آن گردیده ، و از طرفی بدون توجه به خواست اکثریت مردم ، با ماجراجویی های غیر اصولی حاکمیت ، در منطقه و دیگر کشورها ، سرمایه های عظیم مادی و معنوی و انسانی کشور در حال ازدست رفتن است ، به جای همدلی میان فعالان سیاسی داخل و خارج کشور برای رفع این معضلات جدی ، و مقابله با تمامیت خواهی حاکمان ، همه روزه یکی از فعالان سیاسی و یا یکی از جریان های سیاسی را مورد هجمه قرار داده و خواسته یا خواسته همنوا با سیستم امنیتی کشور و ناخودآگاه همان مسیری را بپیماییم که اراده آن ها بر آن تعلق گرفته است؟؟؟!!!
مثال بارزی که می توان در ماه اخیر بدان اشاره نمود کشمکشی است که در داخل کشور در خصوص اتفاقات دهه شصت به راه افتاد که رویارویی و تقابل چهره های شاخص اصلاح طلبی و همراهان جنبش اعتراضی مردمی را در پی داشت ، هر چند پرداختن به موضوعات خاصی نظیر کشتار دهه شصت ، لازم و در جای خود حائز اهمیت است اما در این برهه خاص زمانی و در فضای نزدیک به انتخابات و پس از برجام ، بدون شک مهره شدن در زمین بازی حاکمیت بوده و قطعا در شعله ور شدن آتش اختلافات تاثیر داشته و بدون تردید دست هایی از درون سیستم امنیتی ، به منظور ایجاد شکاف میان همراهان جنبش اعتراضی ، آن را فعال نموده اند .
و یا بیانیه ای که برخی اعضای یکی از جریان های سیاسی خارج کشور علیه رهبر خود امضا کردند ، که ما صرف نظر از مرزی که میان خود و آن ها قائل هستیم اما بدون شک این اطلاعیه را در راستای دخالت سیستم امنیتی در میان این بخش از اپوزوسیون خارج از کشور برای اختلاف افکنی و به نابودی کشاندن کلیه مخالفان در خارج از کشور می دانیم که متاسفانه برخی از امضاکنندگان آگاهانه و برخی نا آگاهانه ذیل این بیانیه را امضا نمودند.
البته در داخل کشور هم متاسفانه سیستم امنیتی بیکار ننشسته و هر روز با ایجاد پروژه ای خاص و با دامن زدن به اختلاف سلیقه ها سعی در ایجاد دو دستگی میان فعالان سیاسی را دارد تا از این رهگذر بتواند به اهداف خود از جمله تاثیر گذاری بر نتایج انتخابات ریاست جمهوری و شوراها برسد .
بدون شک وحدت فعالان سیاسی داخل و خارج کشور که ذیل طیف گسترده جنبش اعتراضی مردمی تعریف شده اند نیز دارای معیارهای خدشه ناپذیری است که توجه جدی به حفظ تمامیت ارضی و استقلال و منافع ملی ایران و پرهیز از مبارزه مسلحانه از جمله ی این اصول می باشند .
در پایان امیدواریم که فعالان سیاسی داخل و خارج از کشور ، با هوشیاری و پرهیز از تفرقه ، بتوانند به نحو مناسب و شایسته ای با ترفندهای سیستم امنیتی به منظور اختلاف افکنی که بعضا نخ نما نیز شده اند مقابله نموده و ضمن حفظ مرزهای فکری و سیاسی و ایدئولوژیک میان خود که امری طبیعی است ، به جای درگیر شدن میان خود و بازی خوردن از عناصر مغرض و بعضا ناآگاه ، وجهه همت خود را مقابله با مشکل اصلی کشور که همانا حاکمیت اقتداراگراست قرار دهند و در جهت ایجاد و برقراری دموکراسی و جامعه چند صدایی به منظور شنیده شدن صدای تمامی افکار و سلیقه ها تلاش نموده تا یکه سالاری و استبداد که هزاران سال به شکل های مختلف بر کشور ما سایه افکن شده ، به لطف خدا برای همیشه از میهن عزیزمان رخت بر بندد.
https://negaam.news/1395/07/07/%D9%84%D8%B2%D9%88%D9%85-%D9%87%D9%88%D8%B4%DB%8C%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D9%88-%D9%BE%D8%B1%D9%87%DB%8C%D8%B2-%D8%A7%D8%B2-%D8%AA%D9%81%D8%B1%D9%82%D9%87-%D9%85%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D9%81%D8%B9%D8%A7%D9%84/
